Sebastian Kresse (39) woont vlak over de grens, in Duitsland. Iedere dag rijdt hij anderhalf uur heen, anderhalf uur terug om projecten van Nijhof aan te sturen als meewerkend voorman. Vervelend, die afstanden? Welnee. ‘Ik doe het graag. Nederland is veel socialer. Het werkplezier is hier vele malen hoger.’
Hoe hij ooit in Nederland belandde? Sebastian fronst zijn wenkbrauwen. ‘Na mijn tijd in het leger kon ik geen werk vinden. Ik was afgestudeerd Eerste Monteur Loodgieter, net als mijn kameraad die via een uitzendbureau in Nederland werkte. In die tijd betaalde het werk in Nederland beter. Ik ben met hem meegegaan en voor hetzelfde uitzendbureau aan het werk gegaan.’
‘Bij Nijhof kon ik doorgroeien’
Jarenlang liep hij van bedrijf naar bedrijf, van klus naar klus. Hij werkte als lasser bij onder meer BAM en Dura Vermeer en ontwikkelde zich als loodgieter. Hoeveel bedrijven hij van binnen heeft gezien? Sebastian: ‘Ik denk wel zeventig. Ik heb van alles meegemaakt, tot en met ketels zo groot als woonhuizen. Ik heb de gekste dingen gezien – heel leerzaam.’
De laatste zes jaar werkt hij bij Nijhof, waar hij sinds 2018 in vaste dienst is. Sebastian: ’Ik wilde voorman worden, daarom kwam ik naar Nijhof. Als inlener ben je altijd de pineut: je moet onder de vloer, slepen met materialen, dat heb ik nu genoeg gedaan. Ik ben net 39 geworden. Bij Nijhof kreeg ik de kans om door te groeien, waardoor ik dit werk hopelijk tot aan mijn pensioen kan doen.
Projecten realiseren binnen begroting
‘Ik ben nu meewerkend voorman. Ik lig niet meer iedere dag op mijn knieen, maar hoef ook niet alleen op kantoor te zitten om papieren in orde te maken. Het is mijn taak om de bouw aan te sturen en ervoor te zorgen dat het project gerealiseerd wordt binnen de uren die ervoor staan. Dit is de vijfde bouw die ik draai en de vijfde keer dat dat lukt. Hoewel: soms vind ik het uitdagend om het overzicht te bewaren. Ruwbouw, afbouw, materialen bestellen, het loopt allemaal door elkaar.’
Dichterbij huis werken heeft Sebastian nooit overwogen: ‘Ik heb vier, vijf vrienden die in de bouw werken in Duitsland. Een aantal werkt bij grote bouwbedrijven, daar is het ieder voor zich. Ze proberen er het beste van te maken, maar echt een clubje zoals bij Nijhof is het niet. In Duitsland is er meer druk en er zijn veel werklozen. Voor jou zijn er tien anderen. Nederland is wat dat betreft een stuk socialer. Hier houden werkgevers ten minste in de gaten of je je goed voelt en met plezier naar je werk komt. Daar heb ik graag wat reistijd voor over. Dan maar wat minder lang op de bank zitten ‘s avonds.’
Vrijheid op de bouw
Als meewerkend voorman probeert Sebastian zijn ervaringen over te brengen op zijn collega’s. Sebastian: ‘Leren doe je in de praktijk. Helemaal in Nederland, want de jongens die van de opleiding afkomen kunnen over het algemeen nog niet zoveel. Ook daarin verschillen de beide landen. In Duitsland ben je echt een installateur na drieëneenhalf jaar school. Hier kunnen ze misschien een knikje in een koperen leiding maken, maar dat is het wel. Eigenlijk ben ik dus ook een soort leraar. Ik heb weleens nagedacht over een baan als docent in de techniek, maar dan zou ik de vrijheid van de bouwplaats missen. Nee, het werk dat ik nu doe past bij mij. Het is goed zo.’